《葛孝子诗五十韵》拼音版

元代凌云翰

xiàozishīshíyùn--língyúnhàn

yúnxiàozhìshénmíngtōngshēnhòugāogèncāngqióng

shàng广guǎngshèngzhīzhìxiàbiànshízhīyōngliúguānxiàozichuánnǎijiànrénfēng

bǎodìngqīngyuǎnxíngshèngdāngyàochōngtiānmínyǒumiáoliángzhīháitóng

shìbìngmíngjiàngdàogōulòuhóngwēnchūlànjīnzàiróng

wéijiédāngōngtángqiánjīngshùjiēxiàxuānhuāhóng

shēnqiānzhōngxīnyǒucùntóngbǎnkuàiqiūshuǎngcàimíngchūnnóng

chángcún怀huáiniànměigǎnduàngōngbēijièqiánwēndāngyándōng

dànzhīzijǐnshúshíyùnzhōngwánggāngjiěniǔhǎijiēxìngróng

chéngbīngjiǎsuìfēngnánfāngluàncháizhōngfēiyàn鸿hóng

kāncāngnánwèiróngshānhàomíngduōfēng

nánxiǎnchōngxuǎnzhìgōngéránfēngzuòchūkōngzhōng

xíngruòyǒusuìnièwèizhàoxiōngtáoshùbǎoshèngshàngōng

qièláizhòngqiánshǒuguòbàncuīshuāngfēngshēnghái访fǎngjiùzōng

suǒshìháowéixiàochíxīnxiōngshénpíngyányóuzàiréncōng

néngxiàozhōngfěiwèishíxìngyǒnghòulóng

shuǐliútāngtāngjīntáichóngchóngkāngkǎishìyǒuwénzhānggōng

jiēyánxiàozikuìjiāngwēngguānjiānghuábiǎorénhuángzhōng

xiùxíngjiànècǎijìngdiāochóngwèiqīnpěngjiǎngdàohónggōng

suìlìngyànzhàozhízōutóngzhìcóngruòtángfēng

āishāngdòngsāngbēicǎnliánqiūsōngsòngshīhòuliǎoéxiāntángōng

shēnyǎngzhībáoshūshèngzhěfēngduānyīnshìměijiànchuángōng

shèngshìdūnxiàochúnfēngmàinóngchēshūxiànwénguǐshēngjiàojiàn西dōng

xiàoziyǒuzichéngzōngxìngzōnggāngfèngmíngbǎicōng

wèizhǎngshùnxiàowèijūnzhōngchuímíngzhàoqīngshǐyīngruìhuángcóng

xiàozishīlèiqióng

凌云翰简介

唐代·凌云翰的简介

浙江仁和人,字彦翀。博览群籍,通经史,工诗。元至正间举人。洪武初以荐,授成都府学教授。后坐事谪南荒。有《柘轩集》。

...〔 ► 凌云翰的诗(498篇)